روابط عمومی مرکز آموزشی، پژوهشی ودرمانی امام حسن(ع)، شهادت جانگداز امام علی النقی (ع)  دهمین اختر تابناک امامت و ولایت را  تسلیت عرض نموده و یکی از کرامات این امام بزرگوار را برایتان نقل میکنیم.
آورده اند که روزی متوکل در باغی می گشت و گردش می نمود. ابوالعباس محمد بن نصیر که از خویشان امام علی النقی علیه السلام بود، در این گردش با متوکل همراه بود. در اثنای گردش به درختی رسیدند که بسیار زرد شده و نزدیک است خشک شود. متوکل به ابوالعباس روی نمود و گفت: تو می گویی که امام زمان علی النقی علیه السلام است و غیب می داند، برو و از او بپرس که چرا این درخت این چنین زرد شده و نزدیک است خشک شود. گفتم: اگر بگوید، دشمنی قدیمی ات را با او کم می کنی؟ گفت: بلی. ابوالعباس گوید: به خدمت آن حضرت آمدم و احوال آن درخت را از ایشان پرسیدم. فرمود: آن درخت موردی دارد و آن این است که زیر آن کله آدمی مدفون است که آن آدمی به سبب معصیت ملعون گردیده و عذاب و دود دوزخ و تعفن دوزخ به او می رسد و به درخت نیز سرایت می کند، از این جهت درخت زرد شده و نزدیک است خشک شود. ابوالعباس آن چه شنیده بود به متوکل خبر داد. پس به اتفاق رفتند و زیر آن درخت را کندند، کله خشک چندین ساله از زیر آن بیرون آمد.
از حضرت امام علی النقی الهادی علیه السلام پرسیدند:
فقهای ما اختلاف دارند، برخی می گویند که درکوچ دوم اگر بعد از ظهر حرکت کنند بهتر است و برخی می گویند: اگر قبل از ظهر حرکت کنند بهتر خواهد بود. شما چه می فرمائید؟ حضرت فرمود:
آیا ندانسته ای که رسول خدا نماز ظهر و عصر خود را در مکه خواند؟ و این درست نخواهد شد، مگر اینکه رسول خدا قبل از ظهر از منی خارج شده باشد.